വാക്കുകള്‍ മുത്തുകലാണെന്നു പണ്ടു ആരൊ പറഞ്ഞു... ആ മുത്തുകള്‍ പെറുക്കി അടുക്കാന്‌, ഒരു ആഗ്രഹം...


സാഗരതിനും, എണ്ടെ ജീവിതതിനും തമ്മില്‌ ഒരുപാടു ഒരുപാടു അടുത ബന്ധങ്ങള്‍ ഉണ്ടു...

സാഗരങ്ങല്‍ക്കപ്പുറം എന്റെ നാടു, ന്റെ വീടു, ഹരിത സൊഭയര്‍ന്‍ണ എന്റെ നാടു എവിഡെ, പലാ കാരനങ്ങല്‍ കൊന്ദു വിട്ടുപൊവന്‍ കഴിയത സ്വപ്നങ്ങലുദെ പരുദിസയയ ദുബൈ! മനസ്സു പറക്കുന്നു, ഒരു കിളിയേപൊല്ലേ, അങ്ങു ദൂരെ, എന്റെ നട്ടിലെകു.... കടാലുകല്‍ക്കു അപ്പ്പുരം,
എന്റെ നട്ടില്‍ ചൂടു തുടങ്ങി, എലകള്‍വാടി തുടങ്ങും... കറെന്റ്‌ എടയ്ക്കു പൊവും... മഴ പെയും പക്ഷെ...അതിലേ ഒരു സുഖം ഈ മരുഭൂമിയില്‍ കിട്ടില്ലല്ലൊ... ഗ്രഹതുരതയുദെ ആഴങ്ങലിലെക്കു പൊവുന്നു ഞാന്‍.....ആ സഗരങ്ങള്‍ സാക്ഷിയയി...

ഗുരുദക്ഷിണ: ഒരു രാഗം ൊപ ലേ വനന devaragam